Alweer over de helft!!

Hallo allemaal,

Blijft leuk jullie reacties te lezen. En hopelijk blijft het voor jullie leuk om mijn verhalen te blijven volgen. Ik ga weer eens een poging doen.

Maandag op HDC begonnen met tandenpoetsen. Eerst kregen ze allemaal een tandenborstel met hun eigen naam, dit was natuurlijk al mooi voor hen. Sommigen hadden hem echter gelijk in de mond om er eens goed op te kauwen dus ze zullen ook snel slijten. Daarna met elke klas apart tanden poetsen. Dit ging eigenlijk best goed, samen de tanden in verschillende stappen doorlopen en uiteindelijk goed spoelen en dan hopen dat ze dit structureel elke dag blijven doen. Maar iig 2 keer per week kunnen we kijken hoe het gaat. Meeste klassen gingen soepel en konden in zijn geheel tegelijk buiten tanden poetsen, want ja alles wordt hier gewoon in het gras gespuugd, echter was Grade 1 (6a7 jarigen) een hele opgave. Dit is een klas van 28 kinderen en ook nog eens niet de braafsten. Dus na het in 3 groepen delen en dus maar zo’n 9 a 10 kinderen tegelijk hadden ze het er zelfs met zijn tweeën nog moeilijk mee. Maar ja toch maar streng zijn anders lukt het de lerares nooit als ze dit alleen met 28 kinderen moet doen. Later op de dag kreeg ze gelukkig een assistent, maar we hebben nu al respect voor haar als ze dit volhoud.

De dag erna ben ik weer naar Ubomi geweest, hier heb ik nu voornamelijk meegeholpen op de educare en dit loopt steeds soepeler. Speeltijd ochtendopening en dan ontbijt, toilet, ‘gym’, les, snack/speeltijd, uurtje slapen en lunch en dan heb je het wel zo’n beetje samen gevat. Echter verstaat bijna geen kind nog engels, een enkeling gelukkig wel Afrikaans dus red ik me soms met Nederlandse woorden. Maar gebarentaal werkt altijd. Al een paar grote kleine vrienden gemaakt en lekker geknuffeld tijdens het spelen tussendoor. Dit keer tijdens het slaapuurtje was er een mederwerkersvergadering en ik dacht eens kijken of ik er nog wat oppik. Was op zich best een ervaring, hier starten ze namelijk met gezamelijke openingszang, vervolgens gebed en oppeptalk en vervolgens werd er uit de bijbel een psalm voorgelezen welke we doorbespraken hoe we dit op ons konden toepassen. Hierna begon toch echt de vergadering, alleen waren het niet veel punten dus kort erna nog een afscheidsgebed en we konden weer aan het werk. Is ook een keer iets anders weer dan in Nederland. In de avond was er een afscheidsetentje voor Josien die vrijdags wegging, helaas voelde ik me niet zo lekker dus lag ik al uurtje of 9 in mijn bedje.

Volgende dag begon grotendeels zelfde weer met leuk spelen met de educare kindjes. En hier goed vermaakt, kinderen beginnen al leuk te wennen dus ze beginnen ook steeds meer met vragen bij me te komen terwijl ze aan je broek trekken en roepen: ‘miss??’ of ‘teacher?’? Alleen de vragen zijn nog in Xhosa dus dat is nog lastig. Nog wel uitleg gehad van de begeleider hoe de klikjes en klakjes gemaakt werden in hun taal, maar daar ben ik toch echt niet toe in staat bleek al snel. In de middag hebben ze ook een soepkeuken 2a3x per week, en zo ook die woensdag dus hier nog even geholpen met de kinderen die uit andere scholen kwamen en hier kwamen voor een maaltijd. De keuken is alleen nog (schoolgaande) kinderen, dit was de eerste maal weer in het nieuwe schooljaar dat de keuken rond deze tijd open was en gelijk waren er al 117 kinderen geweest. En dat zou nog wat beloven werd mij verteld voor de volgende keren. In de avond ben ik gezellig samen met Daphne naar de bioscoop geweest, maar eens kijken hoe goed ik me ging redden zonder ondertiteling. Maar was leuke film ‘Playing 4 Keeps’ en gezellig even avondje uit met zijn twee. Daphne hoopte al dat zo lang dat er iemand met haar mee wilde naar de film, maar terwijl ik dit typ hebben we afgesproken dat we morgenavond maar eens kijken of er nog een plekje vrij is op de half-price-film-night. Iemand nog adviezen voor films?

Donderdag hebben we ons weer op de tanden gericht van de kinderen van HDC. Dit keer hebben we een screening gedaan bij alle kinderen van de school, dit zijn er zo’n 115. Rudis gecontroleerd en ik als volbeeldige secetaresse heb alles genoteerd: scores van 1 tot en met 5. Hierbij was 5 een goed gebit en dan steeds minder wordend tot 1 een letterlijk verrottend gebit. Helaas hebben we veel lage scores moeten geven en zijn we tot een lijst gekomen van 37 kinderen met een score van slechts 1 of 2 en die gaan we binnenkort naar de tandarts sturen. In de middag nog wezen kijken bij een project met een hele moeilijke naam, maar een project die kinderen met een handicap tot 7 jaar opvangt. Dit is opgericht sinds 3 jaar als ik het goed heb, maar zag er goed uit. Verschillende groepen ingedeeld en ook hier waren wel sta-rekken, grepen aan de muur geplaatst, verschillende rolstoelen/looprekjes/spalken etc aanwezig. Ook een apart zaaltje voor therapie die gegeven werd met name door de Duitse eigenaresse haarzelf. Buiten nog een leuk speelpleintje met mooie toestellen. Dus dan zie je hoe sommige projecten ook erg goed eruit kunnen zien en hopelijk zichzelf goed kunnen blijven redden! Thuis aangekomen toch nog weer een afscheidsetentje voor Josien, dit keer helaas echt haar laatste avond.

Vrijdags al op tijd naar Ubomi en hier al druk aan het werk zijnde met alle structuur en als lesvorm bezig geweest met puzzels en vormen. Hier kreeg ik mijn ‘eigen’ 10 kinderen om mee te gaan oefenen. Dit was toch nog wel echt een uitdaging met de taalbarrière, maar uiteindelijk had ik het idee dat ze wel begrepen wat de bedoeling was en ging het al wel iets beter. Met een blik op de klok werpend zag ik dat ik nog net op tijd was om in de auto te springen en Josien uit te zwaaien. Vervolgens hadden we de middag rustig, Rudis werd nog opgehaald voor Ithemba inkopen dus ben ik maar eens bij Lelethu wezen kijken. Hier aangekomen bleek een jongentje dat die dag weg zou gaan voor adoptie er toch nog rond te kruipen. Wat bleek, de toekomstige moeder had een nieuwe baan en kon dit nog niet combineren in de eerste weken!!! Ik denk dan, je kiest er toch voor, je wil toch altijd al een kind? Dan zal je dit gewoon moeten leren combineren en kan dit geen excuus zijn voor uitstel?!!! Dit vond de eigenaresse van Lelethu ook en had dit ook aangegeven naar de social workers. Dus ik weet niet wat er nu mee wordt gedaan of dat er naar nieuwe ouders wordt gezocht, maar dat horen we vast nog wel. Verder gezellig geknuffeld met alle kindjes en even gespeeld en vervolgens maar richting huis voor een avondje vrij niksen op de bank.

Weekend begonnen en we hebben voor de zaterdag een townshiptour geboekt. Hierbij werden we rondgereden en korte wandeling door de township. Niet heel bijzonder naar mijn idee, meeste dingen waren me wel bekend wat werd aangewezen. Wel werd nog verteld over bepaalde grenzen die blanken vroeger niet over konden komen tijdens apartheidperiodes en dat kan je er niet vanaf zien natuurlijk aan de straat dus raar om te bedenken dat dit nu zo anders is. Ook naar het Red Locations Museum geweest in de township, een museum over de apartheid en Zuid-Afrikaanse grootheden uit die tijd tot nu. Dit was wel interessant maar heel veel tekst om het allemaal te gaan lezen. Afsluitend nog een lekkere braai gehad met de groep, waaronder ook andere Nederlandse vrijwilligers en was erg gezellig. Kilo’s vlees naar mijn idee dit over tafel kwamen, maar echt heerlijk vers allemaal! In de avond met Isiah (of zoiets) de kleinzoon van Peter en Daphne paar spelletjes gespeel en gewonnen natuurlijk! Vol fanatisme en lekker gelachen.

Toen zondag eindelijk wezen golfsurfen, dit was ik al veel langer van plan maar nu kwam het er eindelijk van. Dus Rudis en ik hebben ons in een wetsuit gehezen en surfplank mee en kijken wat we ervan bakten. Met de aanwijzingen van de leraar eerst op het strand oefenen, dit was toch niet ons beste plekje dus maar snel de zee in. Er waren niet zulke hoge golfen dus konden we mooi oefenen. Na een paar keer oefenen en een paar keer flink onderuit, Rudis een bult op d’r hoofd van de plank, ik de opmerking dat ik juist te snel was met peddelen, lukte het me toch echt om een paar keer lekker te komen staan en het gevoel te krijgen! Echt zo gaaf! Alleen helaas laatste half uur geen golf meer gehad dus dat was jammer, maar achteraf bleek dit ook allang over onze tijd heen te zijn. Maar na goed genoten te hebben en de spieren goed gebruikt, thuis een lekkere douche en gezellig uit eten met zijn tweeën het weekend afgesloten.

Vandaag dan toch echt weer met de werkweek begonnen. Dit begon gelijk goed, want bij aankomt op HDC, bleek dat er een lerares miste en zij had wel vervanging geregeld maar die kwam pas lager rond 9 uur. Dus mochten we ineens lerares spelen. Na het lokaal te hebben ingericht en te hebben tanden gepoetst met zijn allen, maar begonnen met rekenen. Dit ging toch wel redelijk vonden we zelf, maar blij toen we daarna weer ons eigen ding konden doen. Lijst opgesteld van de 37 kinderen voor de komende weken naar de tandarts, papieren bij elkaar gezocht en klaar voor de tandarts. Dus na de lunch de 4 desbetreffende kinderen verzameld en op naar de tandarts. Dit waren 4 kinderen van de oudste groep met alleen 1 of 2 voor de tanden. Ze wisten nog niet wat er te gebeuren stond dus vol enthousiasme in de auto heen en in de wachtkamer spelletjes gespeeld als: ik zie ik zie wat jij niet ziet, wie kan het langste stil zijn, wat kan ik allemaal uitspoken met het haar van eerst Rudis en daarna Ellen, foto’s kijken enzo. Uiteindelijk na 2 uur kon de eerste naar binnen. Rudis zat bij de tandarts met elke keer 1 kind en ik op de gang met de andere 3 om maar goed geluid te blijven maken in de hoop dat ze het kind binnen niet zouden horen. Nadat nummer 1 naar binnen was leek het bijna lopende band werk zo snel als het ging. Dus eerst allemaal verdoving en daarna weer op volgorde naar binnen om tanden te laten trekken. Jaja zo snel gaat dat hier, allemaal 1 of 2 tanden getrokken. Eerst was er nog een lach te zien, maar later ook grote biggelende tranen, stilletjes te huilen. Was zo zielig. Uiteindelijk terug op school werd het verdriet omgezet in boosheid op ons dus ik hoop dat het de volgende keer weer is afgezakt. Ook hopen dat de verdoving goed heeft gewerkt en dat ze nu geen erge pijn hebben. Dat zullen we snel genoeg horen.

Nou nu is het hier al laat en tijd voor mij voor bed. Ook genoeg geschreven dacht ik zo. Dus wens ik jullie allemaal weltrusten en tot snel!!!! Morgen weer op naar volgende project! Nu al zin in!

Liefs Ellen